Kavgamın Çiçeği Şiiri - Cengiz Özkan

sen kavgamın çiçeği
ve gerçeği hayatımın
ve yalnızlığı mesken tutan bir başına
bu büyük şehir karanlığında

dört bir yanın ''puşt zulası''
ısırgan otu kuşatmış narin belini
incir ağaçları gölgesinde kalmışsın
gül tenin diken tarlası
mayınlar döşenmiş körpe sevdana
panzerlere ezdirilmiş umutların da
bir başınasın
tek başınasın
kısır döngüler kaderin olmasın

belki yarına sevdalısın
belki de umuda meraklı
ne çare
dört bir yanın puşt zulası
feleğin çemberidir içinde oynadığın
ışık saçmaya renk açmaya çalışma
söndürürler nurunu
kırarlar dalını
acıtır gül tenini ısırgan otu

senin gücün yetmez haine
halden bilmeze
buket buket sararlar
beş meteliğe satarlar sonra
yolup katmer katmer goncalarını
meze yaparlar içki masalarında
üç beş sarhoşa
aldırmazlar gül tenine
bakmazlar aşk rengine

sen onurun timsali
ve elçisi barışın
ve gelinlerin elinde muştusu yarınların
mum misali erime
aydınlatırken çevreni
esir olma bu şehre
güneşe çevir gül tenini
nasıl da ürkütür beni tek başınalığın

taş bağırlı yamaçların yok senin
özenme Ağrı'nın yanlızlığına
mesut sanma dağı
bir yanı güneş görürken
soğuk ve karanlıktır bir yanı
gül tenin dayanmaz bu soğuğa
bu karanlığa
zordur dağların kışı
fırtınası kasırgası söker ince bedenini
yenik düşersın esen rüzgarlara

yaşamalısın yine de hayata inat zamana inat
gün boyunca yıl boyunca ömür boyunca
yeşil kalmalı dalların
kırmızı açmalı güllerin
bir başınasın
tek başınasın
nasıl da ürkütür beni yanlızlığın

sen kavgamın çiçeği
ve gerçeği hayatımın
seni sürgün yemiş bir Dersim'linin
Munzur Suyu'nu sevdiği kadar seviyorum