Kavgam ve Sevdam Şiiri - Yılmaz Abdullah

Kendime bir dünya kurdum ben.
Yıllar oldu.
Bu dünyanın kapısını kimseye aralamadım.
Yıllar önce işkencedeyim,
Yoğun baskılar altında.
Tek istediğim seni görebilmekti o an.
Senin sesini duyabilmek,
Seni hissedebilmekti.
Buna rağmen;
En son görmek isteyebileceğim insan sendin
Yan hücremde.
Haykırdım, kendimce defalarca:
Sen kimsin? Bilmiyorum
Seni tanımıyorum.
Senin gibi birini sevmiyorum!
Defalarca haykırdım kendime
Çok sevip,
Sensiz olamayacağımı bilmeme rağmen.
Gülüm,
Bunlar ince, çok ince
Duygularımın en yoğunlaşmış haliydi.
Yani o an düşünmüşümdür defalarca kendi kendime:
İşkencedeyim, sen oradan geçiyorsun
Ya da
Dışarıdan geçiyorsun,
Ben camdan seni görüyorum.
Ne yapabilirim?
Nasıl tepki verebilirim?
Sana koşup sarılmak ister miyim?
Hep bunları hayal ettim,
Hep bunları düşündüm günlerce.
Ve ardından yine haykırdım:
Git buradan, dedim.
Geçme buralardan!
Geçme kurbanın olayım!
Seni görmek istemiyorum.
Seni sevmiyorum!
Seni tanımıyorum, dedim defalarca.
Ve bu yakarışım, bu çığlığım
Yıllar yıllarca sürdü.
Bu memleketi, bu toprakları terk ettiğimde;
Düşünmem demiştim oysa.
Karagözlümü hatırlamam, demiştim.
Seni bir daha akıl edemem, demiştim.
Olmadı be Gülüm, beceremedim.
Ben çok yeteneksiz,
Çok beceriksiz bir adamım.
Beceremedim.
Seni yine düşündüm,
Yine hayal ettim.
Yine adına şiirler yazdım.
Yıllar geçti yine duramadım,
Yine yapamadım.
Ve onun içindir ki diyorum:
Son nefesimde en son hayalini kurabileceğim tek insan sensin.
Son nefesimde en son yüzünü görmek isteyebileceğim,
Sesini duymak isteyebileceğim,
Elini tutmak isteyebileceğim,
Tekrar tekrar hayalini kurmak isteyebileceğim sensin.
Yok, ötesi yok Gülüm.
Düşünmüyorum ötesini.
Ne diyeyim?
Şiirce kal,
Şiirlerle kal.
Nerede olursan ol,
Aklında olanları bilmiyorum.
Gerek yok benim aklında olmama.
Ama biraz beni anlarsan,
Nereye koyacağını bilirsin.
Serbestsin.
Nereye koyarsan koy
Hiç önemli değil.
Sen buradasın,
Yüreğimin en derininde,
En baş köşesindesin.
Ama sen beni istediğin yere koy.
Sus!
Sus sakın!
Sakın ha cevap verme!
Bunca yılın,
Bunca güzelliğin tüm hayallerini
Tüm onurlu duruşunu açma bana!
Cevap verme!
Ben seni böyle sevdim.
Sen bana bir gün olur da cevap verirsen,
Sevgimin, sevdamın büyüsü kaçacak diye korkuyorum.
Sakın ha cevap verme!
Ara sıra bak, gülümse.
Yanakların hafifçe çukurlaşsın.
Gülümserken yanakların hafifçe çizgilensin.
Göreyim, hoşuma gider.
Hepsi bu ama hepsi bu!
Olur ya ölmeden önce bir gün görüşürsek,
Ucundan tut ellerimi.
Dedim ya;
Sakın ha!
Sakın bir şey söyleme bana!
Rüyalarını anlatma bana!
Hayallerini anlatma bana!
Bir arada olamayızı,
Bunları tekrar tekrar hissettirme bana!
Tut ellerimi!
Tut yüreğimi yüreğine kat!
Yalnızca bu Gülüm,
Yalnızca bu!
Bu yürek yıllar oldu
Hala seni sevmekten vazgeçmedi.
Vazgeçemez be Gülüm.
Bu yürek seni sevmekten vazgeçemez.
Sen, Kavgam ve Sevdam vazgeçilmezimsiniz.

Yilmaz Abdullah