Kavgam kendimle kimse alınmasın

Hep şartları güç yaşadım, zorlandım
Zorlukları yendim, engeli aştım!
Merdiveni ağır ağır tırmandım
Yoruldum, düştüm de yılmadım, piştim.

Yıldırımlar, kasırgalar gördüm ben
Anlamadım gam niçin, çile neden?
Dökülmedim, düşmedim, yıkılmadım
Dargınım sen, sevdam sen hasretim sen

Umudu yaşarım baktığım yerde
Her gün başka sahne,oyun bir perde
Alt ettim bitirmek isteyenleri
Arkama baksam da güzüm ilerde

Hedeflerim uzak, hayalim geniş
Bu çınara “kurur” diye kim demiş?
Nerden geldi Emel’e bu diriliş
Hayat bu bir anlık başlangıç bitiş...