Kavgam Şiiri - Uğur Akbulak

Tanırmısın bizim çocukları !
Hani yiğit-yiğit/yirmi üç-yirmi beş,
ölümü gülerek karşılayanları...
Kendini vatanın bütünlüğüne armağan eden kahramanları...
Hani Pişmanlık duymadan,
Hani sizden olmayanlardan,
Paranızın-borsanızın hesabını tutmayanlardan,
Sizin ölümünüz en fazla 5 yıl,
Tanırmısın ulan !
Bir ömür bizimle yaşayanları....
****
Bilirmisin sen Hacıbektaş’ları-nurhak’ları !
Yada parsel-parsel Karşıyaka’ları,
Ankara’nın serin soğuğunda toprak-toprak
Adım-adım iz bırakanları,
Sıcak-sıcak yüreğimizin derinliklerinde
Sonsuz uykuyla yatanları...
Her biri dilden/dile türküydü ,
Her biri şiir;
Her biri ağıt;
Her biri destansı direniş...
Bilirmisin sen ulan !
bizim çocukları üç kuruşa yaşamak uğruna satanları...
***
Anarmısın, “yada” Ağlarmısın hiç !
ulaş’a-Mahir’e-Deniz’e,
Yusuf’a-Hüseyin’e,
Ya/da Hüseyin Cevahir’e...
Sinan’ı hatırladın mı???
Hani ailesi bile Yozgat’a sürgün edilen
Aileden gelen direncin yeni tohumu olan Sinan’ı diyorum...
Delik-deşik edilen vücudunu,
Tanınmayacak haldeki yüzünde bile
Güneşi kıskandıracak,
Göğü çatlatacak gülüşü olan çocuğu...
Hani deniz’leri özgür kılabilmek için,
Kendi canını faşizme siper eden Ateşin içinden fırlayıpta gelen,
yüreği kor dolu çocuğu...
Anıp ağladınmı ulan !
Çünkü bu yitirdiklerimiz Sizin suskunluğunuz yüzünden orospu çocuğu.