Kavgam Şiiri - Erdal Tuna

Kanatan soğuklarda canhıraş
Ekmek davasına durdu bu eller
Çocukken düştüm hayat kavgasına
Aklarla süslenen saçlarımı taradı ne yeller

Sakınmayı bilmediğim için varsıl olamazsın dediler
Bölüşmeyi bildiğim için yoksul

Kallavi yüreklerde taşınan dertlerimiz oldu bencileyin
Çatırdadı belimiz de bükülmedi lakin
Sığırtmaçların ayak sürüdüğü topraklarda
Yürüdüm yol düşende ıssız ve kadim

Kavaldan anlamadığım için koyun olamazsın dediler
Kurttan korkmadığım için çoban

Tuza ekmek banıp da yedim
Yarama tuz basıp da leylim
Kalkmak içindi her yıkılışım
Yine de kalkmak için hiç kimseyi çekmedim

Vicdan taşıdığım için zalim olamazsın dediler
Zulme boyun eğmediğim için mazlum

Tozunu silkeleyip ceketimden, adımladım hayatı
Anlamlar yükledim omuzlarıma, eğmeden başımı
Kiminde üç kuruş etmeyen hayallerin telaşı
Kiminde Karun’a parmak ısırtan cevherler gördüm

Suskunluğuma bakıp asi olamazsın dediler
Başım dik durduğu için esir