Kavgam Şiiri - Ibrahim Kenar

KAVGAM

Sevgiyi aldım,
ona değer verdim.
Sevilerimde harmanladım,
toprağa saçtım.
Yetmez dedim,
yeni sevgilere ekime yattım.
Hayat denilen karmaşık bilmeceyi,
insanlarla paylaştım.
Acıları bölüştüm,
küçüldü.
Mutluluğu bölüştüm,
büyüdü.
Değer verdim,değer buldum.
Kavgam..!
Seninle gizel bir dünya ile buluştum.
Yetmez dedim,
daha öğreneceğim çok şey var bu işte.
Neyimi?
İnsanı sevmeyi süreklileştirmeyi.
Güzel bir dünya hayal edebilmeyi.
Hayalleri gönüllü birliktelikler kurup gerçekleştirmeyi.
Çok şey ister insan.
Olmaz derdim kendi kendime,
Olsa bile çok zor derdim.
Ama gördümki,
acılar içindede sevilirmiş.
Acılar içindede ağız dolusu gülünebilirmiş.

Öğrendimki..!
Ben kavgamı tanımadan önce,
hiç gülmemişim.
Nasılda sarıldım sana,
Toprağım gibiydin kavga,
Çok geçmeden öğrettin bana gerçeği.
Güzele inanmalı,
halka güvenmeli.
Halka ulaşma kararlılığına varılmalı,
başarmalı.
Güzeli korumalı,
güçsüzlük egemen olmamalı,
cesaret kuşanılmalı.
Ufkun daralmasımı?
Olası..!
Yenilirsin,
kaçıp gidersin kuytu köşelere.
Ufkun genişlemesimi?
Olası..!
Eller ellere sarılsın,
kalpler kalplere bağlansın.
yumruklar sıkılsın.
Dayanama,dayanamam.
Aylar oldu açlıktalar,
Ölüm kapıya dayanmış.
Ölümü yenmeye karar kılmış bir kere,
Ölüme yatanlar.
Verin elinizi dostlar,analar,kardeşler.
Dayanalım zulmün kapısına.

Ve,
bir türküdür kavga.
İlk değil bu türkü ülkemde,
Öncesindede söylendi bu türkü.
82’de, 84’te ve işte 96’da.
Temmuz sıcağında,
Ölüm yenildi,
Yandiler ölümü.!
Aygünle başladı ölümün yenilgisi.
Ardı sıra dizildiler
Berdan................
Ve
İçlerinde Ayçe.
Gülüşüyle solan çiçeklere hayat verensin
Kavga işte senle güzel.

Ekim 96.