Kavgam Şiiri - Ömer Küçükkaya

Beni ben yapan duygu bu…
Acımasızca değil,
Sımsıkı sahip çıkarak,
Bu beni ben yapan duygu…

Ben doğarken bu duygu ile doğmuşum…
Bu beni ben yapan,
Bu bana hayat veren,
Bu benim ve insanlığın en büyük duygusu…

Kavgam!
Ama barış için sevgimle…
Kavgam!
Çocuklar için yarınlarda ve bugün…

Kimse için değil hepimiz için…
Hepimiz için ve hep beraber…
Düşmeden düşürmeden…
Kavgam!

Bu benim kavgam!
Milletimin medeniyetsizliğe,
Beklide tek dişli medeniyete…
Bu kavga benim beklide senin…

Sessizliğe gömülmeye çalışılan tarihimiz için…
Ağlayan, annesi olmayan çocuklarımız için…
Sokak lambalarında ısınan insanlarımız için…
Benim kavgam ülkem ve insanları için…

Barışa sevdalı dağların susuzluğunu gidermek için,
Sevgi ile açan çiçekleri yeşertmek için,
Güneşi tekrar gökyüzüne sermek için,
Benim kavgam halkım için…

Kırmızı ile boyadığım ülkemin,
Ak alnına kara çalmamak için…
Canına kurban olduğum halkımın,
Canına zeval gelmemesi için…

Kavgam!
İnsanlığın onuru için insanlıkla…
Kavgam!
Ülkemin onuru için ülkelerle…

Benim sevdam çok yıldızı olana değil,
Kırmız beyazlı hilalli yıldıza….
Benim kavgam hilalli yıldızla değil,
Mavi kırmızılı çok yıldızla…

Kavgam!
Her şeye hatta kendime rağmen,
Barış için barışa güller ile…
Savaşa gülümseyerek vurmak ile…

Ömer KÜÇÜKKAYA
08.01.2007 23:50