Zaman ile kavgalıyım.
Nasıl kavgalı olmam? !
Benden tam 39 yılımı çaldı.
Çaldıklarını geri alamıyorum,
en fazla buna yanıyorum.
Galiba bir 39 yıl daha
böyle yanacağım.
Bazen mükemmel bir öğretmen
olutor zaman,
çok şey öğretiyor bize zaman.
Yalnız bir kusuru var öğretirken,
çok can yakıyor bazen.
Çok insafsızdır zaman,
akıp giderken tüketir acımasızca
ömürden.
Son hızla koşuyorum,
ama yetişemiyorum
baka kalıyorum ardından.
Sonra anladım; onun hızına yetişmek
imkansızmış.
O çalarken bizden saniyeleri,dakikaları,
saatleri,günleri,ayları ve en nihayetinde yılları,
götürüyormuş bizi ebedi bir sonsuzluğun
koynuna...
Çaresiziz zaman karşısında,
galiba tek birşey kalıyor geriye;
ona yön vermek,
yön verirken cnu dolu dolu yaşamak.
Ötesi beyhude zaten.
Ona yön verdikce,anladım ki
gelecek bizim! !
Kayıt Tarihi : 24.11.2009 15:00:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!