Terliyor insanoğlu mazlum yalnızlığına,
Egonun akışına bakıp küser aynalar,
Açıldı mı yaralar sönmeyen yüreklerden
Boşa süpüren ölüş insanları yaralar...
Bir tufandır bu kopan insan alnına kara,
Savurur hızlı rüzgar dalları enginlere,
Kara gözlüm bu ayrılık yetişir,
İki gözüm pınar oldu gel gayrı.
Elim değse akan sular tutuşur
İçim dışım yanar oldu gel gayrı.
Ayların sırtında yıllar taşındı,
Devamını Oku
İki gözüm pınar oldu gel gayrı.
Elim değse akan sular tutuşur
İçim dışım yanar oldu gel gayrı.
Ayların sırtında yıllar taşındı,