Kavgacı Şiiri - Bayram Çinkil

KAVGACI

Kavgalarım vardı benim eskiden
Bir dizi sıralı:
Kaderle kavgam,
Ekmek kavgam,
Yaşayamadığım günlerin kavgası,
Yok okuyamadığımın kavgası,
Yok yiyemediğimin kavgası,
Yok gezemediğimin kavgası..
Herkesle kavga ederdim ben;
Herkesle her gün.
Tren niye geç geldi diye,
Makinistle kavgam..
Sular akmıyor diye,
Belediyeyle kavgam..
Akmayan trafiğe kızıp,
Caddelerle kavgam..
Patlayan lastiğe kızıp,
Yerdeki kundura çivisiyle kavgam.
Ne kavgacı adamdım ben eskiden be..
Bir keresin de rüyalara kızıp,
Hayallerimle kavga etmiştim.
Bir keresinde de bu Iğdır,
İstanbul’a neden bu kadar uzak diye..
Dağlarla ovalarla kavga etmiştim.
Hele biri var ki..
Güneşe kızıp da,
Gecenin zifiri karanlığıyla kavga etmiştim.
Canım şimdi,
Benim neden güzel sevgilim yok diye,
Kaderle, kısmetle de kavga edilmez ki..
Yani bir ömrü,
Bir kavgayla geçiştiriyordum vesselam.
Hep dayağı da ben yiyordum, söylemesi ayıp.
En son ömrümü çalıyor diye,
Yıllarla ettiğim kavga beni akıllandırdı.
Bak, dediler:
Hayat böyle öğrenilir..
Şimdi karar verdi,
Kavga mavga yok artık.
Geçenlerde ayağım kaydı,
Bir taşa takıldım düştüm.
O sizin beklediğiniz olmadı tabi..
Hemen kavga etmedim onunla..
Oturdum sevdim onu:
İyi ki sen varsın dedim,
İyi ki beni düşürdün,
Ya sen olmasaydın
Ben nasıl öğrenirdim hayatı?
Teşekkürde edip ona..
Ayrıldım ordan.
Bundan sonra kavga mavga yok..
Eskiden ben ne kavgacı adamdım be?