Kavga Şiiri - Muhammed Mehmet Gül

KAVGA

Ham bir demirdir ömür

Körük körük harlanası
Kan ter içinde dövülesi örsünde zamanın

Sonra yalım yalım
Zülfikar misali sıyrılıp kınından
Kudüse doğru eyer vurup atlanmalı
Pusatlanmalı Urumçiye

Ve Gazze…

Ey beni topraktan yaratan Allah Azze ve Celle
Fer ver bileklerime

Musanın kavmine inat
Musanın duasıdır dudaklarımdaki:

Ey Rabbim göğsümü aç, genişlet
İşimi kolaylaştır
Dilimdeki düğümü çöz de anlasınlar beni.

Yada, en kavi, en muhkem cümlelerimi
Davutlardan bir Davut
Ömerlerden bir Ömer
Selahaddinlerden bir Selahaddin kıl ki

Fethetsin bütün karanlık sayfaları
Son kalem de kırılmadan

Gün biter dağ yürür kül savrulur
Kalem kırılır
Sır… İsrafil ve sur

Ne bir bakış kalır dünyada
Ne bir nara ne bir haykırış
Harf harf büyüyen
Kelime kelime devinen bir kavgadır kalan

Ki o kelimeler çakmaktaşları gibidir
Birbirlerine çarptıkça aydınlatır karanlık dehlizleri
Sonra
Ve sonra kavgaya dair her şiir

Uhud misali devleşir satırbaşlarında

Muhammed Mehmet GÜL