Kavga Şiiri - Muhammet Hüseyin Mert

içimde hiçlik dışımda hiçlik arasında ben bakıyorum boş boş bilmem ne desem

donuyor buz dağı zirvesinde yumurta pişiren yaşlı adam biri söylesin bir yumurta daha atsın

onunla beraber gelicem önce gezdirmem gereken bir köpek var

çimler ne kadar güzel tüm dünyada ki dünyayı saran birileri üstlerine basmamızı yasaklamış

bizde çıplak ayakla basarız o zaman hocam ne dersin başarabilirmiyiz diye sordum

neyi dedi ayakkabılarımızı çıkarabilecekmiyiz dedim dondu kaldı bende yürüdüm

soğuk geçen bir kışın ardından

ilkbaharın denizden esen serin rüzgarlarıyla uyandım güvertede

onun ruhunu istiyordum sanırım şimdi olmaz

uzun bir yol katettik buraya gelene dek

anlamsız gibi görünen onca şey izini sür ve bırakma herşeyimiz bu

gözlerimiz kapanırken dışımızdaki ve içimizdeki hiçliğe açılır sonsuzluk

o zaman bir yumurta daha atarsın dağın eteğine

bir kuğu kadar güzeldin sevgilim ama itiraf etmeliyim kötü kokuyordun

güzel bir hatıra oldun beni yok ederek yoksunluğu bana sen öğrettin

tavşan eti hiç yemedim rüzgarı hiç sevmedim belki seni hiç istemedim

bugün kavga etmeyi öğrenicez çoçuklar hayalimizle kavga etmeyi

hayalini yenersen kahraman olursun