Zaman, yetmişli yılların son çeyreğini gösteriyordu.
Gökyüzünde bulutlar kızılımsı bir hal alıyordu.
Güneş, vitesi boşa atmış, akşam oluyordu.
Çıkagelen adamın öfkesi gözlerinden okunuyordu.
Avazı çıktığı kadar bağırıyor bağırıyordu...
Ne olduğunu anlamayan ahali şaşkındı.
Yollarımız burada ayrılıyor,
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Devamını Oku
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta