Kavdan Ev Yaptılar Şiiri - Hürmüz Demir ...

Bana kavdan bir ev yaptılar
Kıvılcım değince cayır, cayır yandı
Kurşunu vucutuma sıktılar ama,
Yüreğim damla damla kanadı.

Kuytu yerlerde ömrün ilkintisi
Suyu ısıtıp bir kazanda,
Bitmek bilmeyen karanlıklarda
Üzerime atıp yaktılar.

Asıl yapılan buzdan bir evdi
Güneş doğdu sabah eridi
Hiç aklım ermedi yapılan kavgalara
Yıllarca geriye attılar beni.

Kağıttan yapılan evler bir anda yanar
Güneş elbet bir gün bizede doğar
Karanlıklar belki aydınlığa döner
Yürekteki yangın elbet biter.

Kavdan yanan, düşünceler durgun
Kara aklarla bilinmezki hiç yarın
Karanlıkları hür bırakmak için bugün
Tandoğanda yürüdüm yüzbinlerle...

Kırık yüreğim ağladı sabah serinliğinde
Boş avuntulara düştü şu gönlüm
Su akmıyordu Ankarada yollarda
İnsan seli yürüyordu cumhur için bu gün.

Ne kalınmış benim duvarlarım
Hiç sesim duyulmadı arkadan
Alışkınlar çekişmelere, alışmışım
Kavdan yapılan evimde kaldı yerinde.

Hançeri sırtıma sapladılarda,
Neden? neden? içim kanadı
Anlamadım! anlamadım! şu küçük beynim
Ya doslar ben niçin yaralandım.