Kavanoz Dipli Dünya
“60 yıllık bitkisel hayattan uyanan
vatandaşın hissettikleri”
Bir mektup yazayım dedim
arzuhal için,
Ekran kağıt olmuş,
klavye kalem.
Bin basamak çıkmak gerekir
bir sual için
Sanal olmuş konuşma,
yok olmuş kelam
Baba idi devlet
şimdi olmuş maraba,
At çekerdi,
artık motorlu her bir araba.
Sinekkaydı suratlar,
moda diye benzemişler araba,
Çelikten üretilen ürünler,
şimdi tahta taraba.
Kadınca giyinirdi kadınlar,
erkekçe erkekler.
Kumaş karaborsa herhal
kalçaya çıkmış etekler.
Kafa kağıdını görmeden,
cinsiyetleri bilinmeyecekler.
Yapay kokudan artık
insanlara pek yaklaşmıyor sinekler.
O dünya ile bu dünya
aynı mı diye insanoğlu şaşar,
İnsanlar böyle bir dünyada,
acaba nasıl da yaşar.
Öylesi bir garabet var ortalıkta,
insanın sabrı taşar.
Bu olanlar,
biçare aklımızın boyutlarını çoktan aşar.
Modernlik ve medeniyet diye
çivisi çıkmış Dünya’nın,
Eski tadı kalmamış
ne Hanya’nın ne Konya’nın.
Aklından zoru olmalı
bunları medeniyet sayanın.
Akıl sağlığından şüphe duyulur
bu şartlarda yaşayanın.
Hasan ÖZÜNAL
KARAMAN - 2021
Kayıt Tarihi : 8.6.2021 23:28:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!