Kavanoz Şiiri - İsa Kaya

kavanoz içine hapsediyorduk
sapanla vurduğumuz kuşları

ağzını sıkıca kapatırdık
ki ruhu hapsolsun diye

benden aldığın ilhamla kelebeklere dadandın
boncuklu kutuna hapsederken öldürmeye kıyamazdın

çok şirin katillerdik eskiden

hatırla;

ateş böceklerini avlardık
her akşam
yemekten sonra

hayret edip izlerdik ışığını

sanki yıldız toplarcasına
avuçlarımızın içi ışıl ışıl parıldardı

keşke küçülsek

seni koysam kavanoza..