Kaval Sesi Şiiri - Atilla Durukan

bir kavalın sesidir, yankılanır uzaktan,
bağ bozumu toprakta, dökülür gözyaşları.
ağaçlar boynu bükük, derenin rengi gri,
sevgiler tırpanlanmış, kan kusuyor şafaklar.

hani, türlü gizemler hep ruhunda gizliydi,
gözlerinde sevdalar, binbir renge girerdi.
dokunuşun dağlarda alevler yaratırdı,
gözlerinde ışık yok, yollarda hep kapalı.

nerede kaldı, hani o, ölümsüz sevgiler,
varlığım, çiçek gibi, sarmıştı yüreğini.
ikimiz bir bütündü, aşkımız kankırmızı,
ben resmini çizmiştim, suların yeşiline.

her şey sende saklıdır, her şeyde hep sen varsın,
denizlerin nefesi, dağların rüzgarı sen.
ellerinin ateşi yakar buz dağlarını,
ellerinin ateşi, yakar sevda tenimi.

30.04.2012