Kavakyelleri Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Sevdan bir kınalı keklik avlar gibi avladı yüreğimi,
Ne ellerimin kınasını bıraktı, ne ayaklarımın,
Canım kan olup iplik iplik aktı dudaklarımdan,
Ilgıt ılgıt indi gözyaşlarım yanaklarıma,
Kader bir kınalı kurban gibi fırlarıp attı beni
Ayaklarına.

Henüz körpeydi canım, körpe baharlar içinde,
Ne bir kavakyelleri eser durudu başımda;
Güneş bir benim güneşimdi, ay bir benim ayımdı,
Denizler bir benim denizlerim,
Martılar bir benim martılarım,
Bembeyaz gemiler yalnız bendim durgun sulara hükmeden,
Mavi sulardaki yosun, ormandaki çam kokusu bendim,
Karunları kıskandıran servetler içindeyken
Tükendim.

Gençliğimi rehin saydı karasevdama kader,
Ne yazımda hayır kaldı, ne baharlarımda,
Silip attı koca bir ömrü aklımdan,
Ve çıkardı nice bir körpe günlerimi anılarımdan,
Yapraksız dallar gibi bıraktı beni ortalarda,
Duvar dibinden çıkmış gibi bıraktı yansız-yöresiz,
Onun içindir ki; gençlikte kalakaldım onlarsız,
Bu karagünlerimde de
Sensiz.

(KAVAKYELLERİ isimli Serbest Şiirler 'inden > 11-12/100)