Kavakta Nar Şiiri - Uğur Musab Şahin

“Borç alan, özgürlüğünü satar “ arkadaşım.
Kötülükse zehir olur sofrada, ekmeğin aşın.
Şapı kaynatınca kim der ki, “olur şeker”?
Kavakta nar, yosmada ar olmaz, soya çeker.
Sır kalbimin zindanında, ben gardiyanım.
Meyvesiz ağaçlarla çevrili, dört bir yanım.
“Kışın güneşe, kadın gülüşe kanma" derler.
Işıksız gölge olmaz, gölge ışıktan doğar
Küçük yıldızlar ki, eğer güneş batarsa var.
Tamahkâr köledir, kanaatkârlarsa özgür.
Güneş küçüldükçe, küçük gölgeler büyür.
Başarı, imkânsızı mümkün kılma halidir.
Ağacın gölgesi kadar, meyvesi de güzeldir.
Şikâyet; zayıf iradelerin ateşsiz silahıdır.
Her çiçeğe konan mı, bal yapan mı arıdır?
Kadın; Kokusunu eşine veren bir çiçek
Gül bahçesi kadar narin, gül kadar gerçek
Doğru düşünen, onca akıllı kadınlar var
Beşik sallayan eller, dünyayı bile sallar,
Sırrın varsa açma, hiç sır saklamazlar.
Kendi sırrını saklayıp ölene dek açmazlar.
Boş zaman yok, boşa geçen zaman vardır.
Yaşanmış her dakika, yaşanacak kadardır.
Güvenini kaybedenler, kaybetmeye alışır.
Hayal gücü akıl maratonudur, kalbinle yarış.
Cahilden uzaklaşıp, Âlim’e yakın olan alır
Öfke gelirse göz, öfke biterse yüz kızarır.
Güzellik, kusurları gizleyen örtüyse çekin.
Bilenin sükutu, bilmeyenin konuşması çirkin
Yanlış anlamak, anlamamanın üstünü örtmez
Yengeç'e doğru yürümeyi, kimse öğretemez.
Boş durmaktansa biz, ücretsiz de çalışırız..
Çalışkan ve azimli milletiz işi öğrenir alışırız.
Dünden sonraki, yarından önce bu günümüz
Hayatın akışına doğru yüzer, yaşlanarak ölürüz.,
2009