Kavaklık Şiiri - Raşit Balcı

Özlüyorum eski tutkulu günlerimi,
Ama dertli ama umutlu.
Sırtüstü akşamleyin yatarken,
Yalnız kavaklığın üstü bulutlu.

Orada yaşadım saf hislerimi,
Tutkuyu, özlemi, umut ve samimiyeti.
Sonradan anladım o yakın kaçışın,
Kıymetin ve safiliğin yerini.

Söyle üstüne uzandığım hamak,
Söyle sağ başımda çıtırdayan ateş,
Söyle tepemdeki hiç olmayan ağaçev,
Söyle o Mayıs akşamlarınaki alacalı sıcak hava söyle...

Söyleyin bir daha geri gelir mi o günler?
Kıymetini sonradan bildiğim o der’un hisler.
Sanmam bulunmazki kimsede şuan,
Eski dostlarımdaki anılar ve samimiyetler.

Elimdeki ince sarım sigaram,
Kafamdaki safça hayallerim,
Ben nerede olsanız gelirim;
Peki siz gelebilir misiniz ileride,
Olmasa da bir gelirim?

Şimdi yesem yazları gelen
Çeşit çeşit gurbetçi çikolataları,
Tat vermez yakar ağzımı;
Çikolatalar mı yoksa özlemim mi daha acı?

Elimde kalem, sırtımda hırka,
Bu kirli metropol gecesinde
Yazdığım sözlerim parlatır umarım,
Bir köz zerresini derin göğüslerde.