Kavaklardaki O Esin! Şiiri - Serhat Cat

Kararsız kalıyorum düşüncelerimde,
Bir akar suyun akışına kapıldım gidiyorum.
Çiçekler eskisi gibi değil artık, o kadar güzel açmıyor gözlerimde.

Kuşların cıvıltısı, o kadar gür gelmiyor kulaklarıma.
Ağaçlar bile eğiliyor zamanla, döküyor yapraklarını.
Nedir bu üstümde ki ağırlık, yoksa ihtiyarlık mı?

Doğa bile, eskisi gibi değil.. Katlediyor her anı.
Sorarım şimdi sana..
Bu zaruret içerisinde, tek kalan viran mı?

Onca yaprak düştü, hangisi hatırlanır.
Varsa dalda bir yaprak, Bu dünyaya o kalır..
Sanma beni mecnun, çok öncesinden göç ettim.
Mecnun da ardımdan geldi, Sanki beni örnek alır.

Sen ve ben diyorum, Şimdi iki yaprak gibi
Düşerken izliyorum seni, bir çiçeğin adını unutmak gibi.
Ne gücüm var sana ulaşmaya, Ne de dermanım
Sanki tüm yağmurlar üstüme, yağmış gibi.

Ne oldu da doğa, bu kadar kızgın bize
Bulutlar bile ağlıyor, Gözyaşları yol dize.
Adım adım akıyor, Su üstünde bir cenaze.
Uzaklara sürüklüyor beni, Bu amansız alize.

Uzat diyorum uzat.. Üstünde ki o dalı.
İlla seni görmek için, bir söz mü olmalı.
Zorla konuşturmaya çalışıyorsun, koparılmış yaprağı
Madem ki gönül yalnız olmaz..

Yaşat o zaman bizi "BİZ" yapacak o anı..