Kavak Yelleri Şiiri - Kadir Karakulakküçük

Mevsimlerin elediği rüzgarlarında kurudum.
Güneşte yanan yaprağında,titredim durdum.
Serin gölgende öten,kuşlar gibi kavruldum.
Sessiz sabahlarımda eserken kavak yelleri.

Yaşlı gövdeni saran şu incecik dallarında,
Bahar şarkısı söyledim,yeşil yapraklarında.
Yorgun gönülleri uyuttun,serin kucağında,
Gençlik yıllarımdan eserken,kavak yelleri.

Umutların çatlarken karanlıklar ortasında,
Uykulu gözlerle sallanırdım rüzgarlarında,
Sararan yaprağından düştüğün topraklarda,
Aradım seni gönülde,eserken kavak yelleri.

Hırçın zamanlarında aldığın nefeslerimde,
Buharlaşan hayallerimin sisli kafeslerinde,
Rüzgarlarımda sallanan,dallarının sesinde,
Hasretinle ağladım,eserken kavak yelleri.