Sonbaharda kavak ağacı yaprağını döker.Sanki hiç gücü kalmamış,
rüzgar her estikçe sayısızca yapraklarını yere savuruyor.Bazen güçsüzlük
ne kötü diye düşünüyor insan.Yaşamak için güçlü olmak gerekir.Fakat güçü
kötüye değil güzelliklere kullanmak lazım.
Oysa ilkbahar gelince kavak ağacı yapraklarını yeniden gövdesinden
gösteriyor.Birde artısı var.Kavak ağacı mevsimin gelmesinden dolayı
pamucuklar dağıtıyor çevreye.Bu pamucuklar insan sağlığına zarar veriyor.Fakat kavak ağacı değişimini tamamlamaya devam ediyor.Hiç
bir olumsuzluğu,tepkiyi kabul etmiyor.Çünkü değişmesi gerekiyor varlığını
sürdürebilmesi için elbeki değişimden insan ve çevre etkilenebilir bu doğal
bir olgudur.Varlığınıda sürdürebilmek içinde değişim şarttır.
Acaba kavak ağacı insana anlatmak istediği ne? Zamana göre değişimi öneriyor.Belki öyle olmayabilir.Fakat benim gözlemim değişimin
olmadığı yerde insanın mutlu yaşaması saygınlığı olmaz.Yaşanan dünyaya
ayak uydurmak aslında değişimle olur.İşte kavak ağacıda bunu insana
aşılamaya çalışıyor.
Kayıt Tarihi : 23.9.2007 21:55:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!