Kavak Ağacı Şiiri - Adem Koçyiğit

Gür bir çam ormanında
Kök salmış kavak fidanı
Nerden gelmiş bilinmez
Benzemez hiç kimseye
Buraların yabanı

Sıkışmış her taraftan
Nefes alamaz olmuş
Güneş hiç görünmezmiş
Etrafı pekte loşmuş

Bıkmamış usanmamış
Hep güneşi aramış
Uzamış hiç durmadan
Kök gövde zayıf kalmış

Güneşe erdim derken
Şiddetli bir fırtına
Bükmüş onu belinden
Çaresiz kalmış yazık
Bir şey gelmez elinden

Çam dalına yaslanmış
Nefes nefese kalmış
Tek başına duracak
Hiçbir mecal kalmamış

Talihsizliğe yanarken
Umut çare ararken
Orman teknik ekibi
Gelmişler hemen erken

Şef etrafa bakarken
Fark etmiş bu kavağı
Demiş buna lüzum yok
Kesin şu fazlalığı

Burada düzeni bozmuş
Zarar vermiş çevreye
Yerini bilememiş
Kendini bulamamış
Ayakları üstünde
Bak işte duramamış