Kavak Ağacı Şiiri - Hamdi Oruç

Kavak Ağacı

Her gün
Damat gibi süslü
Ve derviş gönüllü
Ve gönlüm gibi göklere özlemli
Uzuyor şu kavak ağacı

Kavak ağacı elif gibi gönlüme
Öğretir doğruluğu
Ağaç olmaya razıyım elif gibi
Mavilikte olur başı elif olanın
Gökler elifi çağırır mavi elleriyle

Uzar göklere bir güzellik
Elifin derdindedir rüzğar

Eliftir bence şehadet parmağı bir bedende
Eliftir minareler...
Eliftir toprağın aşık gönlüdür haykırıştadır şu kavak ağacı
Elif olan seccadelerde
Rüzğarlara kışlara okur meydan

Uzar göklere eli yüzü nurlu
Pırıl pırıl gönlü
Dikensiz elleri var kavak ağacının

Güneşe yolculuğu şu kavak ağacının
Aşk şehrine yolcu olur gönül
Maviliğe uzar mavilikte alevleri aşkın

Kavak ağacı mavi diz mi arıyor
Bir yeşil özlem yakmış içini
Uzadıkça uzuyor
Mavi günlere yol alır şu kavak ağacı
Ateş onda maviliğe özlem

Bulutlara değsin başı diye
Bulutlar onu bekler
Bulutlarda dertli başı
Akar gözünden yaşı
Eli yüzü nurlu şu kavak ağacı.
Aşka maviliğe susuz belli
Ben de yandım elif oldum seccademde
Bu hasretin bitesi yok
Uzar uzar

Uzar kavak ağacı gökler onun
Dili ballı yiğidim uzar maviliğe
Anlatam hikayesi uzar uzar uzar sonu var mı sonun
Yansa duman olsa dumanı adres sorar göklere
Kim kurtarır onu o göklerin çamura düşmüş çocuğu
Özlemi göklere