Kavak Ağacı
Her gün
Damat gibi süslü
Ve derviş gönüllü
Ve gönlüm gibi göklere özlemli
Uzuyor şu kavak ağacı
Kavak ağacı elif gibi gönlüme
Öğretir doğruluğu
Ağaç olmaya razıyım elif gibi
Mavilikte olur başı elif olanın
Gökler elifi çağırır mavi elleriyle
Uzar göklere bir güzellik
Elifin derdindedir rüzğar
Eliftir bence şehadet parmağı bir bedende
Eliftir minareler...
Eliftir toprağın aşık gönlüdür haykırıştadır şu kavak ağacı
Elif olan seccadelerde
Rüzğarlara kışlara okur meydan
Uzar göklere eli yüzü nurlu
Pırıl pırıl gönlü
Dikensiz elleri var kavak ağacının
Güneşe yolculuğu şu kavak ağacının
Aşk şehrine yolcu olur gönül
Maviliğe uzar mavilikte alevleri aşkın
Kavak ağacı mavi diz mi arıyor
Bir yeşil özlem yakmış içini
Uzadıkça uzuyor
Mavi günlere yol alır şu kavak ağacı
Ateş onda maviliğe özlem
Bulutlara değsin başı diye
Bulutlar onu bekler
Bulutlarda dertli başı
Akar gözünden yaşı
Eli yüzü nurlu şu kavak ağacı.
Aşka maviliğe susuz belli
Ben de yandım elif oldum seccademde
Bu hasretin bitesi yok
Uzar uzar
Uzar kavak ağacı gökler onun
Dili ballı yiğidim uzar maviliğe
Anlatam hikayesi uzar uzar uzar sonu var mı sonun
Yansa duman olsa dumanı adres sorar göklere
Kim kurtarır onu o göklerin çamura düşmüş çocuğu
Özlemi göklere
Kayıt Tarihi : 8.6.2005 23:03:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!