Kavak ağacı Şiiri - Can Tuğra

ruhum
bir ormanın en derininde yalnızlığa terk edilmiş bir kavak ağacı gibisin
faydan var,
var ama kendine yok
uzun cılız boyuna aldırış etme en ufak dokunuşla yerle bir edilirsin
rüzgardan etkilenir, yağmurda titrersin
görüyorum, sen incinebilirsin
nefes olmak istiyorsun, sen bir ağaçsın
yalnızlığına itibar etmeden nefes olma arzusuyla dolusun
sana sarılmalarını istiyorsun, yalnızsın
sahi sen bir ağaçsın
üzerini çizecekler, seni kesip zedeleyecekler
bağırmak isteyeceksin, yapamazsın! sen bir ağaçsın
ruhum
karanlık bir kış gecesi ormanın dibinde yalnızlığa terk edilmiş o kavak ağacı sensin
çok istedim mutlu kal
beceremedim
ne kadar bağırsam da duyan olmadı,
sahi duydular da anlayan olmadı
ruhum
sana bir özür borçluyum
üzerine binen yükü hafifletmek için bir özür
ruhum
sen
bir ormanın
en derininde yalnızlığa terk edilmiş
kavak ağacısın