Kavak Ağacı Şiiri - Adem Ulutaş

Kesipte dalını toprağa çaksan
Kendince döllenir kavak ağacı
Emeğe gerek yok az bir şey baksan
Yeşerir dallanır kavak ağacı

Kök salmaz derine uzar da uzar
Endamı güzele değmesin nazar
Boyu yükseldikçe nefsi de azar
Gururla sallanır kavak ağacı

Meyvesi yok gölgesi yok nesi var
Ne bir notası var ne bir esi var
Yel değdikçe haşır huşur sesi var
Rüzgârla dillenir kavak ağacı

Ağaçlara şahım diye kasılır
Vakit gelir tomruk tomruk kesilir
Dalları da bir çukura basılır
Hızara yollanır kavak ağacı

Uzayanı kısaltırlar bilinde
Dolaşırsın ozanların dilinde
Şekillenir marangozun elinde
Allanır pullanır kavak ağacı