Kav Giyimlim Şiiri - Tunay Bozyiğit Seyduna

Kav giyimlim
tuz mavisi bir tan ağarımı yerleşiyor
gözlerine...
yüreğimde kana durmuş sözcükler
ayaklanıyor...
Ellerin ki; ateşten eskidir ve doyurgan
kav giyimli olman bundan.
her dokunduğunda iliğime işleyip yerleşen.
saçlarının ibrişim büklümünden çözüp
darmadağın yüreğimi birleyip (leştirip)
dikenimsin
ki,soluğum alev yoludur ateş yurdu
dudaklarıma, öpmenden beri..
dilimde biriken şiirsin,
ışık sağnağı dökülürsün dizelere...
yüreğim, sevda kazısı yapılan yerim
seni buluntu sundu, adem öncesi yaşamdan
yolumu yitirmiş gezgindim senden önce
ikiz yıldız gözlerinin belcesini görünce aydım...
bulutlar yol verdi, geçsin diye anlının güneşi...
ve mevsimler değişti bu doğal afetle
ömrün hükmü yeniden yazıldı nefes nefese...