Kav Şiiri - Erkan Şahin 2

Askeri uyumuş nöbet yerleri gibiyim
Ne yaşadıysam bir yanından yarı
Hangi güzün kapısında dursam
Kırlangıcı uçmuş göçmenliği kalmış biri

Ya sil ıssızlığın eski kitaplarından yüzümü
Ya da yüzümün ıssızlığını barbar ateşleriyle karala
Açmaya mecali yok bir gülün uykusu bütün azığım
Kuşandım acılarımı kaldım yola

Atlarım vardı soluğu tüylerinden doru
Atlarım vardı yelesi yüzümden kula
Atlarım vardı tüyleri üzüntülerimden yağız
Atlarımı çapaladım yollarımı sonra

Bu hem dağları hem eşkıyaları felç kalbim
Bu her yanı nasıl da jandarma
Çapraz astım omzuma kederleri
Mevzilerim teslimiyetlerde bir susta

Kuşandım acılarımı kaldım yola

Her yan nasıl yağmur kokacak sen olmasan
Be koşmaları çalılara damlayan ceylan
Bir taşla iki düş vurduğuma bakma
Biri kötürüm birini öldürdüğüme

Durma
Yaralı atlar doldur çıkınıma
Sora sora yitirdiğim yolları
Seferiyim Nasıl olsa
Bu soluştan öbür soluşa

Durma
Çıkınıma yitik Bağdatlar doldur

Bakışlarımız koru olmuş nadasa bırakılmaktan
Ömrümüz farzı kılınmamış namazlar kadar boşuna
İçimde bir çocuk treni kaçırıp istasyona sarılan
Kuşandım acılarımı kaldım yola

Yar sırtıma
Bir çarmıh bul
Sar sırtıma
Bir mıh bul
Vur sırtıma

Kuru çamurların kumasıyım yazları
Bahar geldikçe üstüm başım sırılsıklam
Yoruldum
Bir nehri bir kovaya doldurmaya çalışmaktan

Daha bir bastırdım gözlerimi sensizliğin kıymıklarına
Adımlarım tutula patlaya bir kör tabanca

Kuşandım acılarımı kaldım yola