Katre Şiiri - Hülya Bayındır

Göçebe bulutların balyalarına tutunmuş,
Küçük bir su damlasıyım ben!
Giderim rüzgârın götürdüğü göklere,
Düşerim zamanı geldiğinde yere,
Toprağa bir çukur da ben açarım,
Denizden gökyüzüne uzanan bu döngüde…

Suskularıyla gabardinlerini kuşanmış gece,
Taşır beni bir insanın dolukmuş gözlerine,
Akmaya hazırımdır her an!
Ben düştükçe olgunlaşır tutunduğum insan,
Yumruklar karanlığı Poseidon,
Kendi denizlerinde boğulur zaman…

Öksürük nöbetine tutulmuş gibi gökyüzü,
Yıkar sağanaklarıyla camları güpegündüz,
Kaybolur içinde Arap Kızı’nın bakışları,
Ben bir küçük su damlası,
Bilirim ki,
Gök gürültüleri değil,
Yağmurlardır büyüten zambakları…

Uyku öncesinin verdiği güzel huzura,
Keloğlan çıkagelir masalların içinden,
Bir çocuğun sızan teriyle dalarım güzel rüyalara,
Sel olur akarım büyük ırmaklara,
Denizi düşlerim doyasıya…

Çıkınca karşıma gecenin ayazı,
Ben toprak üzerinde gecenin beyazı,
Derken bir ümit ışığı düşer tan yerine,
Çiy damlası olurum yaprak üstünde,
Venüs parıldar içimde!

Ben küçücük su damlası,

Isıtırım sabahı…