Katran Karası Şiiri - Kemal Tanyıldız

simsiyah bir boşluk uçtu
en kırgın notasından bir ıslığın…
utanan gemiler vardı boğazın teninde
bir çingene kızının çukur yerlerine göçmüş,
bir darbukanın arsız soluğu…/ neylersin
sırnaşık bir hüzün,
yola koyulmuştu çoktan
neylersin

belki yılgın bir Macar türküsünde
Boşnak bir intihar ezgisiydi gülüşün
bir an önce sabah olmasını dileyen/ bir mülteci yalnızlığı…
ama bu ölü hikaye
kendini imha etti çoktan
çoktan, gri-ıslak bir istasyonda tutuklandı bu şiir
sen yoktun, durdu dünya, sustu şehir/ neylersin
kemirgen bir sevda
ciğerime sızmıştı çoktan
neylersin

çok değil
birkaç gün sonra
unutacağım yüzünün emredici beyazlığını
aklımdan silinecek saçlarının kuzgun nefesi
ak-pak ellerin ve öldürücü yürüyüşün…
ama…
gel gör ki…

sensizlik kuşanıyorken
bütün gürültülerini
bir boşluğun bağrında

bu beden
katran karası bir göçe
yataklık yapıyorken…
ve bitiyorken nefesim…

neredesin… yoksul bakışlım…/ lal susuşlum…
neylersin…

Ali Kemal TANYILDIZ