Katran Dökülü Gece Şiiri - Yusuf Gökbakan 2

KATRAN DÖKÜLÜ GECE
Belki son şiirimi yazıyorum, bilmiyorum.
Katran dökülü ciğerlerim
Dayatıyor ölümü kalbime.
Belki son mısrayla birlikte
Sona erecek şairliğim de,
Sonsuz duyuşların biriktiği ömrüm de;
Bilmiyorum

... Öyle bir hüzün kaldı ki geriye
Sönen kamp ateşinden,
Ağaçların gülümseyen yüzü bile
Ayak uyduruverdi içlenmelere.
Öyle bir kasvet düştü ki içime
Yaprakların ardına gizlenen ay
Meyhoş olup düştü gölün üstüne.
Yapma, bari bu gece yapma!
Ruhuma özlemini dolayıp
Kırıp döküp geceyi hayalinle
Bari bu gece kalbimin sırtına
Ayrılığın acısını katma!
Birazdan doğacak güneşi
Gecenin bakiyesi bir derde salma!
Sırrını ezelden ebede taşıyan bağrıma
Bari bu gece
Öksüzlüğünü hatırlatma!
Sabah serinliği sıvazlarken tenimi
Bırak varsın tabiat
Gamsız bir günün keyfine.
Katran dökülü gece
Bırak kalsın öylece...
YUSUF GÖKBAKAN