Katran Şiiri - Ayşe Koçak 3

Katran karasıydı yazgılarımız,
Ağdalı bir yapışkanlıkla sürdürülen,
Görmeyi seçtiklerimizden hariç
Ne idi ki yalın gerçekler...

Doğan gün her keresinde aldattı
Kirliydi ve şaşkın
Aldatılmıştık bizden önce aldatılanlarca
Ve kolay olanı yaptık.

En çabuk öğrenileni,
Emek vermeden ter dökmeden,
Cezasız bırakmadık, yapılan hiç bir iyiliği.

Yeni gün kısırdı yine,
Güzellik adına yapamazdı birşey,
Doğurganlığını kopartmıştık kanatarak,
Umut adına birşey koymamıştık ki geriye.

En son güneş kalmıştı,
Onu da karaladık, adının ne olduğu önemsiz öfkeli birikimlerle,
Yarın yoktu artık,
Katran karası yazgıya tutunduk, intihar tutkusunda.
Elimizde avucumuzda tek kalanla...