Katran Şiiri - Yusuf Oflaz

Ayrılık için onlarca sebebimiz vardı
Farkındayım,
Ellerimin sıcak ve sert oluşu
Yüzündeki çizgilerin benden daha çok olması
İmtihan olan dünyanın içindeki imtihanlarla boğuluşum
Bir çizgi-dizi sancıları çekişimiz
Köpekleri sevmemem ve kollarımın incelliği
Katran gibi dilimin sivri ucu
Sebeplerden bazıları
Bencil, huysuz, ihtiyardım genç yaşımda
Sırıtır bir palyaço misali
Tâkatsız çocuksu bedenimde
İçi boş sütyenlerin dostuydu genç kızlar
Kamburluklarının sebebi buydu belkide
Ayrılıklar için sebepleri yüze çıkarır büyükler
Haklılar, hakikat ile bütünleşmiş yıllar
Boşuna mıydı yaşananlar?
Bir anlamı olmalıydı doksan beşin
Bir anlamı olmalı o kalın tenin
Bir anlamı olmalı aldığım o ucuz tütünün

Yerli yersiz tükürdüğüm sırlar
Kabusuydu genç ama benden yaşlı olanın
Ağaçların iğnelerini döktüğü yerde
Kucağında yatışım huzur doğurur
Katrandan kalbime
Sebepsizce çıkardığım kavgaları
Tepeden zincirlerle izlerim
Gençliğin verdiği deli kan hatalara iterdi

Kim bilir kimin gözlerine merhemsin
Benden soğuk, sıcak ellerinin pervasız hareketlerini özledim
Köşe başında titrek bedenim varlığının hasretiyle bekledim
Mesafelerimiz bir durak
Katrandan aşkım her zaman sana ırak
Neredeyse her hafta aştım o yolu
Basit ama duygularımla boğuştuğum o yolu
Yalanla, saklamakla bir aşk istemedim
Zamansız ve aç olan aşkımız
Kükrer işaret verir ceylan gibi
Kaçın hatalardan! diye seslenir
Maalesef ben akıllanmaz/ akıl almaz bir gencim