Katos Şiiri - Duygu Dinç

Kış geldi…
Sokaklar yine bomboş,
Balkonlar yine yapayalnız..
Özledim
Ama haykıramıyorum…
Kuşlar gibi
Sebepsiz yere haykırmaktan korkuyorum
Konserine kimse gelmeyen bir sanatçı gibi
Kimse dinlemiyor artık kuşları
Ya beni de dinlemezlerse?
Kar bile boşu boşuna yağıyor
Çünkü insanlar
Mecburiyetten çıkıyorlar sokağa…
Yazın eve girmeyen insanlar
Şimdi kapalı alanların müptelası olmuşlar
Ölmüş, dirilemiyor gibi
Çabalar yersiz
Ben çaresiz
Hiç kimsesiz…
Cami avlusuna terkedilmiş
Naçar bir yavrucak
Her işte bir hayır vardır
İyi ki çocuk daha düşünemiyor
Düşünebilse intihara kadar gider
Sebepsiz
Hem de çok zevksiz
Sadece bir şey değil
Her şey…
“Kader diyelim gitsin”
O zaman başka biri
Beni suçladığında kızmamalıyım
Madem suçlamak bu denli kolay…
Ya ağlamak?
Doyasıya
Kanasıya
Hatta taşasıya…
Çözüm mü?
O zaman çözüm ne?
Yok…
Çünkü ortada bir problem yok…
Yapboz var
Yapbozlar problem değildir
Sadece kafa karıştırır
Ve her kombinasyon doğrudur
Çünkü hepsi ayrı anlam ifade eder…
Hayata bakışını yansıtır
Ağaçları bulutların üstüne koyabilirsin
Yada güneşi hiç koymayabilirsin
Sana kalmış
Dünyayı nasıl görmek istediğine
Hayat bir kumar
Ve ben rulet masasının ortasındaki çubuğum
Başım dönmüş
Ama kusmamam gerek
Bana dön dediklerinde dönmeli
Dur dediklerinde durmalıyım
Durmazsam işimden olurum
Durursam hayatımdan
Durur gibi yapıp durmazsam da
Benliğimden, kendimden
Hatta kimliğimden…

Hayat bir komedi
Ben de figüranım
Boş yere dayak yiyorum
Gitmediğim yere gidiyor görünüyorum
Basit başlangıca karmaşık çelişki
Bağırıyorum, duyan yok
Takatim kesiliyor
Bedenim çürüyor
Ama ben hala yaşıyorum
Dipsiz bir kuyu
Ama kuyuda hala su var
İçilmez
Ama yıkanılır
Arınılır
En gerekli de bu olduğuna göre…
Sorun yok…

Ama sadece bunda sorun yok
Yoksa heryerde sorun var
Bir çiçeğin açışında
Soluşunda
Bir kedinin cılız sesinde
Ölüşünde
Hatta dirilmeyişinde…
Hasretteyim
Ama olanaksız
Gelmeyecek geri
Ben de gidemeyeceğim
Ayakkabılarım eski
Bacaklarım yorgun
Yürümekten değil
Düşünmekten…

Yaz gelse
Ama kış hiç bitmese
Herkes birbirini sevse
Ama onu benden başka kimse sevmese
Ölsem
Ama yine doğup gelsem
Olgunlaşsam
Ama acı çekmesem
Bir arım olsa
Ama beni sokmasa
Uçsam
Ama kanatlarım olmasa
Herkesle beraber olsam hep
Ama yalnız kalsam
Sürekli koşsam
Ama hiç yorulmasam
Düşsem
Ama yaralanmasam
Sevsem
Ama üzülmesem
Söylesem
Ama pişman olmasam
“Kaos” kelimesi “Katos” olsa
Tam ortadaki “T” ben olsam…

(24.11.04)