Bir, nefesle dolarken, içime ismin.
Katmerlenen sancılarımın,
Arasında sıkışır, aslında, sessizliğin.
Irmaklar, Kendi yatağında, akarken.
Sensiz ahenginde,
Ne setler aşar, Vuslata koşarken.
Olsa ne olur; arada onca yollar,
Göz ardı, edilmesin sakın,
Çünkü; Rabıta denen, bir gerçek var.
Değilmi ki; oluşumun adı, bir avuç toprak.
Yerden, yere vur; kaldır, duvarlara vur,
Ardımda, onlarca fidan kalacak.
Pusu atmış duyguların, avını beklerken,
Kelepçeli, ellerimle, can pazarında,
Pranga, ayaklarımda, tuzaklara düşeceğim.
Preslenmiş, sana olan aşkım, köşe köşe,
Beynimin, damperlerine yükleyeceğim.
Önüme çıkan, ilk foseptik, çukurunda ben,
O, damperin, pimini çekeceğim.
.
Kayıt Tarihi : 5.2.2002 18:53:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Cengiz Yazıcı](https://www.antoloji.com/i/siir/2002/02/05/katmerlenen-sancilarim.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!