Katleya Şiiri - Fethi Demir

değmelerinde bir aşkı unuturum, zambaklardan
günün birinde katleya saplanır kalır o şeye
kim içinse bu kimin çıkrıklarıysa
gizlenmiş sürüklenmiş derin uykularda
bir de çocukla ölüm arasında dikmez mi gözlerini
kısacık soytarı ansızın çılgın ansızın itki
yitirir durmadan sevinçten ellerini

eski eşya eski perde hep eski
atlasından soyunan bomboş bir beklentiyle
gidiyor gölgesine tıpkı geldiği gibi
kötü huylu zaman döker iksirini kuma
ve döner hiçbir kuşku kalmayınca katleya
bilir renkleri uyandırmasını ayrılık saatlerinde