Katlettin Sevgi Bağımı Şiiri - Tuncay Aytaç

Bir Rumeli ezgisi gibi kıvrak bakışlarında
ne kadar çok güzellik var
Sen sevda çiçeğisin
Dört mevsimin bahar

Rabisa sarışınlığında saçlarının rüzgara savruluşlarında aklımı yitirişlerim
ah o şuh gülüşlerin
Bana yaptığın nazlardaki serzenişlerin
Beyaz teninin gün ışığındaki menevişleri
Çarpık ilişkimizin çarpanlarinda bana,
gidiş dönüşlerin

Dalgalı denizler gibiydi gönlün
Ayın met cezirlerinde deniz,
senin metcezirlerinde ben coşardım
Gülümsemelerin mutluluğum olurdu
Çoğu kez yaptığın kuru bir gururdu
Seni sevmek var ya;
seni sevmek başlı başına bir onurdu

Balkan dağları gibi
göğe ermeye meyilli başın
Mağrur hallerin vururdu beni,
hiç dinmezdi göz yaşım.
Bazen mutluluktu,
çoğu kez de hüzündü aşım
Ah senin bu hallerinden,
hep ağırırdı başım

Balkan dağlarını
yine duman bürüdü bu sabah
Gönlüm dağların doruğu gibi dumanlı
Bu yaptığın eza ve naz, bana reva mı

Son gülümsememi dudaklarında unuttum
Ben ki; senin rüzgârına kapılmış bir buluttum
Sen sevgimin katilisin
Katlettin sevgi bağımı,
tüm mutluluk çiçeklerini kuruttun