Katlanmak İz Bırakır Şiiri - Işıl Başkalem

Bir bardak kırılsaydı
Ancak bu kadar tuzla buz olurdu.
Ancak bu kadar şeffaf ki
O kadar olur!
Tüm detaylarıyla
Cesurca duruşunu görebiliyordum karşımda...
Sanki yağmur yağmıştı da
Durmuştu ansızın.
Kokusunu yeni duymuştum oysa ki toprağın.
Sen bana yosunlar gibi bağlanmıştın
Deniz kestanelerinin ve yıldızların arasında.
Sert bir kaya gibi duruşun vardı
Önceleri.
Ordan atlayıp atlayıp
Sulara kaçan balıklar gibiydim yanında...
Yalnızcık balığı gibi
Dolanıyordum ayaklarında!
Beni,yere göğe
Nereye koyacağını bilemiyordun.
Ortada durmak içinse
Meydanlar çok açıktı.
Rüzgârına katlanamıyordum.
Ki katlanmak iyi değildi.
Katlanmak iz bırakır!
Rüzgâr yelkenlere yakışıyordu çünkü.
Üşüyordum.