Katlanabiliyorum Şiiri - Muhterem Aslan

Kum aktıkça parmaklarımın arasını
Yüzümü yalayıp giden rüzgarı
Kalbimi yaralayıp giden zamanı

Görebiliyorum…

Masmavi gökyüzünü ve bulutlarını
Türlü insanları ve yaşamlarını
Vücudumu hırpalayıp giden zamanı

Kaldırabiliyorum…

Sırtıma yüklediği yüküyle hayatı
İnsanların kendikendine verdiği cezayı
Günler bindikçe ağırlaşan zamanı

Sevebiliyorum…

Eskisi gibi olmasa da aşkı
Daha temkinli olsam da arkadaşı
Günler geçtikçe azalsa da zamanı

Yaşayabiliyorum…

Öğrendikçe küçüldüğüm koca yaşamı
Bazen bişeyler dondursa da kanımı
Şimdilik olduğunu bilsem de zamanı
Katlanabiliyorum…