Katır Memleketi Şiiri - Özdemir Koca

Bir zamanlar ormanlık sık bir beldede,
Katırlar meşhurdu sonsuz çimenlerde,
Demokratik olup, hepsi de seçmendi,
Lakin o topraklarda torpil geçerliydi.

Sistem sistem bölünmüştü memleket,
Asillerin elindeydi bütün uçsuz devlet,
Derken bir Zebra sürüsü obaya daldı,
Herkes Zebra sürüsünü kendinin sandı.

Ünlendi Zebralar yükseldi ali başta,
Ya akademisyen oldular veyahut Paşa,
Eğitim ellerinde ordu da ellerin de,
Baş kaldırdılar ben katırım diyenlere.

Zaman geçti hep sanatı buldular,
Sinema da, Tiyatro da ünlü oldular,
Artık medya gerekti bu uyuz millete,
Eklediler sundular yalanı yalan üstüne.

Medeniyet diye yutturdular yaşananı,
Zebralar getirdiler kanunu, kuralları.
Atalarından başladı küfre yeni katırlar,
İlk kez inkar ettiler yedikleri samanları.

Sonsuz meralar Zebraların olmuştu,
En kritik yerlere Zebralar konmuştu,
Sonsuz dağlar, denizler liderin olmalıydı,
Ülkede üst yapı, kademe onlar olmalıydı.

Dışarıdan damızlık hayvan bile istediler,
Halkı aç yatarken onlar devlet yediler,
Ne zaman halk uyansa dış güçler uyardılar,
Laiklik gidecek diye darbeye dayandılar.