Katip Şiiri - Gürsel Cengiz

Geldik bu dünyaya, düştük o daldan yaprak diye, ya yürüyeceğiz aydınlıklara, ya çürüyeceğiz.
Karşımıza kötüler çıkacak, ama elbet bir gün bu dünya, iyilerin olacak…

Gel öyle yazma yazgımı
Katip
Bak ellerimin ıslaklığında gözlerimi
Gözlerimde
Sapanla vurulmuş
Sürgün sözlerimi göreceksin

Korkar olmuşum artık
İçimden çağlayıp gelen
Başına buyruk
Bu söz dinlemeyen hecelerden
Birde bu bitmek bilmeyen vefasız gecelerden

İmbikten damlayan meyler gibi
Damla damla yaz ki
Sindirsin hayat adamlığımızı

Biliyoruz
Kıblemiz yüreğimiz
Bir gün nasıl olsa o huzurda haktayız
Bu hayat
Bozulmadan nasıl bitecek
İnanın bizde meraktayız

Meralardaki bin bir çiçek
Envai diken
Etrafa saçılmış darı
Allah ım
Keşke olsaydım o menekşeye konan
Yalnız bir arı

Yine dünkü gibi
Doğduğum haziranlar sarı

Kim kavuşmuş ki ben kavuşacağım
Söylesene
Utanma içimdeki boynu bükük ahu zarı

Öyle değimli katip
Bölseler yüreğimi ikiye
Yetmez bence on ikiye
Dağıtsalar o özgür kuşlara

Unutmaz o yüreğim bilir
Yalçın yükseklerde ormanlar gürdür
Ama bir şey var
Kuşların yanı sıra

Oralarda yılanlarda özgürdür…