Yazgım buymuş, fermana boyun eğdim.
Ama bu sessizlik, ecelden daha vahim.
Ben isyanı değil, derdi dile getirdim.
Ey kâtip, bu mürekkebin sahibi kim?
Kâtip sustu, mühürlendim o ana.
Anladım ki kalem, senin iradendi.
Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne
Devamını Oku
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta