Katilin Ölümü Şiiri - Mert Ali Bedel

Şiir yazmayı bilen fakat hayatı bilmeyen bir katilin hikayesidir bu.
Dermanı bulan ve pek çok vaadi olan,
Ve bu vaatleri vaktiyle yapan,
Yani çok da olmasa sözünün eri bir katil olan,
Haklılıkta payı olmayan zırhını çıkartana vurmayan, aslında hep katil olan.
Olay mahalline kendinden bir şey bırakan, hep yakalanmak isteyen ve sonunda yakalanan katilin hikayesi.

Her şey önce kurbanın kanına girip onu inandırmakla başlar.
Kurban ilk başta buna inanırsa cinayet gerçekleşmez,
Fakat inanmazsa ölüm kaçınılmazdır.
Katilin gözleri iyi değildir, bu yüzden gözlük takar; fakat bu da pek işe yaramaz.
Zarf ve mektup kullanmayı sevmez,
Bazı şeyleri hemen anlamak ister.
Bir katile göre çok çocuk yanları vardır. Bu yanları verem gibi vücuda yayılmıştır.
Kurbanı ile oynamayı sever,
Hatta bazen bu oyun o kadar tehlikeli bir hale girer ki,
Katil bile ölebilir.
Bu durum onu öldürmeye daha çok teşvik eder,
Onun ölümü ile arınır dünya,
Daha aydınlık ve güneşli olur.
Duvarları aşanlar bilir onu,
Duvarları olanlar da.
Tek meziyeti şiir diye bilinir,
Fakat kusursuz bir cinayetten yeni kalkmıştır,
Şiir bahanesi değildir bu sefer,
Çünkü bir insana yenilmiştir.

Ve ölen hem şiir hem kendisidir.
Gözleri açık gider bu dünyadan,
Yaşayamadan ve yaşatmadan,
İçinde kalan kırıntılar ile beslenmiştir ölümüne kadar.
Bazen sadece diri diri aşk bile yemiştir, sevdayı su gibi içmiştir.
Ve sonunda öleceğini anlayınca kendi kalbini yemiştir.
Şiirlerini yazdığı defter ile kanını silmiştir.
Bu satırlar ise katilin kurbanına yenildiği satırlardır.
Ölümü bile büyük olsun diye yaşayan katil.
Acınacak bir şekilde ölür,
Ölüm yeri kimsesiz bir salıncak,
Öldürüldüğü alet "Özür dilerim" adında bir bıçak.
Olay saati ise kalabalıkların çekildiği bir saat.
Şimdi bu aciz katilden geriye hatrımızda kalan tek şey hikayenin sonu olur,
Ve sonunda katil de ölür.