Katilin Aı Faşo Şiiri - Kemal Yol

İnsanları severken,
Onlar için ölüme giderken,
Sehpayı kendi devirirken,
Seslendi son nefesiyle;
Deniz'in ılık meltemiydi sanki,
Şimdikilere değil,
Geleceğin çocuklarına ulaştı sesi,
Katilin adı; 'FAŞO! '

Kırbaç sesleri yankılandı mahzenin derinliklerinde,
Suçu; yalnız ekmek ve su'ya hayır demek,
Diğer kölelerin anlayamadığı şeyi biliyordu O;
Sırtında şaklayan kanlı kırbaç onu ölüme iterken,
Fısıldadı seyreden halkına;
Katilin adı; 'FAŞO! '

Trenden inerken insanlar teker teker,
Koşturuyordu hemen orada, orta yerde ufak çocuklar,
Yıkanmaya sokuldu hepsi birden,
Çırılçıplak soyuldu tümü birden,
Herkes sustu, çocuklar bile...
Musluklar açıldı aniden,
Siyanürdü boşalan ve nefeslerini yakan....
Küçük bir insan tepesiydi oluşan,
Ve ocaklara atılan....
SS subayı sigarasını söndürürken,
Ateşledi insan yakanı gözlerindeki zevk ışıltılarıyla,
Ağır bir yanık deri kokusu yayıldı havaya,
Bulutlar bile boynunu büktü,
Söyleşiverdiler birbirlerine;
Katilin adı; 'FAŞO! '

Acil kapısında bekleyen sinirli adam,
Çatık bakışlı, garip bıyıklı, sert imajlı...
Gelen bağırtı sesini dinliyor,
Dövülen yüzü kanlı kadın bağırıyor;
'Beni değil, bebeğimi kurtarın, ne olur! '
Duymuyor bunu adam, Reis'liğin verdiği güvenle,
Malına bakan doktora kızıyor,
Kadının ağzından boşanan kanlar;
Yerde bir yazı oluyor;
Katilin adı; 'FAŞO! '

Gazeteci çocuğun çınlayan sesi;
'Büyük Manşet'
Romen kadını arabasına zorla alan adam,
Namuslu çıkınca onu bıçaklayan adam,
Askerden kaçmak için rapor alan adam,
Masumları boğma ipiyle mezara koyan aynı adam;
Katilin adı; 'FAŞO! '

50 Yıl kaldı sabret!
Yaratıcının verdiği kötülük
Genlerle yakalanacak bölük bölük
Bilimle onlar yok olacak...
Sevgi dünyayı dolduracak...
Kendi torunlarının nefretle anacağı;
Mazide yalnız şu hatırlanacak;
Katilin adı; 'FAŞO! '...