Katilimin Eşgali Şiiri - Seçkin Aslan

Tenine dokunamazdı ellerim, tenim.
Yakardı alev alev, tutuşurdu bedenim.

Gözleri… Ahhh gözleri…
Ne olduysa, ne yaptıysa gözleri ile yaptı,
yıktı, yaktı koca şehri,
içinde bende vardım küllerinin,
yırtardı içimde ne varsa
bir çırpıda dağıtırdı nefretimi,
her duyguyu görürdüm gözlerinde…
Aşk’ı, Nefreti, Sevgiyi, Sevinci,
Üzüntüyü, Utancı, Kızgınlığı…
Konuşmasada anlardım gözlerinden her şeyini…

Saçları,
ateş parçası olurdu kimi zaman,
kimi zaman kömür karası…
Ya o rüzgarın saçlarını tel tel uçuşturması…

Ha!
Birde gülmeleri vardı,
sarılıp, “Canım! ” demeleri…
İşte!
İşte ben öyle vurulup düştüm ellerine…

06 Ocak 2004, Diyarbakır