Katilim Şiiri - Gülgün Özel

Prangaya vurulmuş
mahkumlar gibiyim.
Teneşirde bekleyen cenazem
katil ellerin yüzünden
Aklanamıyor bir türlü..
Kan damlayan gözlerimden
Rüyalarım yorumlanamıyor
Bozulmuş diyorlar hep..

Nerden kaldın bana.??
Boynuma asılı kalan ellerin
Ne kadarda rağbet görüyor..
En değerli mücevher gibi..
Oysa nefes alamıyorum
Bilmiyorlar..

Her gece uykuyla düş arası
Pembe mavi,bir mevsimde,
Koşturuyor kalbim,
Yularindan salıverilmiş
Beyaz bir kısrak gibi.

Her gece bile bile,
O bilmedigim,virane yerde buluyorum kendimi.
Duvardaki kırık dökük tablolar,
Anlamsız bakarken yüzüme,
Birden sen oluveriyorlar.
Uzanıp ordan dudaklarıma
Serin bir,buse verecek gibi oluyorsun,
Efsununa kapılıp
Gözlerimi kapattığım anda,
Delici kahkahaların çınlıyor
dört bir yanda..

Rüya bu...
rüya diyorum kendi kendime..
Buz gibi bedenimle,hala ordayım
O kaçıncı katında,
Kaybolduğumu bilmediğim,
Bir alemde..
seyir halindeyim kendimi..
Çek ellerini bedenimden..
Ruhum kuş olup uçmak icin
Çırpınıyor..umarsızca..
Ve sen..
Sen ruhumun derinliklerine,
Hapsettiğin Kelebeklerimin, kanatlarından vuruyorsun aşkı..
Onlar bir günlük ömürleriyle,
Sonsuz bir mutluluğa,
kanat çırpıyorlar...
Sayende yalandan ümitlerle..

Katilimin ellerinden
huzuru beklemek
ne tuhaf /yaman bir çelişki..
Hala hissizim..
K/ansızlığın bulaşmış olmalı.
Hiçbir an/ı yok gözümde
Zaten
rüyamda bulanık ve bozuk
Bu k/anlanmalar yüzünden

Hocaaa..eyyyy hoca...
Tabiri varmı..??
Senin bu kalın kitaplarında..
Bu mefta hangi zamanda
Defnola???
Yada hangi z/amana kefenlenip sarıla..
De hocaaa...de
söyle...
Z/amansız..k/ansız
Orda bırakma...

3 Nisan 2017

Gülgün Özel
Kayıt Tarihi : 11.12.2018 17:46:00