Katil Zanlısı Sensin Bu Aşkın

Kirlendi o gözlerin yalan umutlarda,
Tutamam artık o ellerini eskisi gibi,
Kokunun bir anlamı kalmadı bende.
Sen beni meze masalarında harcadın,
İstesem de bakamam o yüzüne,
Gitme vaktidir şimdi,
Kaybolma saatidir şimdi,
Delibal gibi tadın kaldı bende,
Azı hasret, çoğu sen/delilik...

Silemem düşerken gözlerimden ihanetinin ıslak şahitlerini,
Esir kalamam aşkla kanıp girdiğim yalan dünyanda,
Artık eski bir resim gibi eski kaldık seninle,
Sadece orada gülüşlerimiz ve mutluluğumuz.
Orada kaldı benim tertemiz sevgim, sevdiğim, hatunum...

Bu kadar kirli olmasaydı âşklar;
Ben de sevebilirdim o gözlerini.
Hem de o filmlerdeki âşıklardan da daha deli severdim.
Sen beni sırtımdan vurdun korkak bir zanlı gibi,
Sapladın kirli gülüşlerini gözlerime,
Nefes bile almama fırsat vermedin.
Tutup kollarımdan savurdun sensiz gecelerime,
Seninle ıslandığımız sokaklarda kimsesiz bıraktın beni,
El açmış umut dilencilerine döndüm sayende,
Böylesine kahpeliği düşmanımdan bile beklemezdim...

Heba ettin sana dolan kalbimi göçmen kuşlara,
Yem ettin gülüşlerimi aç martılara,
Ve ateşlere attın teninin ihanetini taşıyan ıslak bedenimi,
Söylenecek bir çift söz bile bırakmadın.
Oysa şiirler dolusu hasret biriktirmiştim sana!
Şimdi bir bir soluyor mevsiminde hüzün...

Sen beni en kanayan yerimden vurdun,
En acıyan yanımdan.
Bu terk ediliş fazla bana,
Bu kan kaybı bil ki ölüm nedenim.
Seni kimse bilmesin, duymasın,
Cinayete teşebbüsten gönlümde yargılarım ben bir ömür!
Unutma bu aşkın azılı katili sensin.
Ve hep hatırla;
Öbür dünyanın hesabı kuruşu kuruşuna...