Yalnızlığım benim en içim belki
hep kaçtığım,korktuğum
ama parçam olan...
Kaçtıkça yapışıyor yakama,
daha çok kemiriyor avuçlarımı,
gözlerimde söndürüyor korlarını,
ben ondan gittikçe,
o en içimde bana kalıyor,
hep bana ait ve hep acıyla...
Acının da dibine vurmak dayanılır,
hayatında,
rezilliklerinde...
ama yalnızlığım bu gece,
içimde bir beni daha öldürüyor.
Kayıt Tarihi : 3.6.2008 13:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!