Katil ve Maktul Şiiri - Hikmet Arif Tar

bir trende gidiyorum bilmediğim akıbetime
birbiri içine karışan yazılar dökülmüş biletime
dışarda süzülüyor küller, geçmiş ve anılar
neden feryat ediyor yaşlılar ve kadınlar

çocuklar habersiz her şeyden, gri gökyüzünden
garda bekleyen adamların kan damlıyor ellerinden
kim katil, kim maktul anlaşılmıyor gözlerinden
suçlu çıkar mı yıkılmış bir şehrin harabelerinden

belki bir daha göremeyeceğim bu şehrin sokaklarını
trenin peşinden acıyla gülümseyen o yaşlı adamı
hayal meyal hatırlıyorum şimdilerde babamı
yetim bırakılmış ben miyim, yoksa ölen dünya mı